We worden niet volwassen door simpelweg ouder te worden.Volwassen worden vraagt om iets diepers: de moed om te kiezen. Niet tegen onze geschiedenis, maar vóór wie we werkelijk zijn — voorbij de rollen die ooit nodig waren om liefde, erkenning of veiligheid te behouden. Dit proces noem ik kiesplicht.

Zelf denken is moeilijker dan we vaak beseffen. Het vraagt om het vermogen jezelf een vraag te stellen — en dan ook te kunnen wachten op het antwoord. Bovendien moet je kunnen onderscheiden wie in jou er eigenlijk antwoord geeft.

‘Als de eigen kwetsbaarheid niet wordt verdragen, moet de ander permanent gedevalueerd worden’. Nu halverwege het boek ‘Beladen huis’ van Christien Brinkgreve, kom ik deze zin tegen.